H Ελλάδα διαθέτει ένα από τα
υψηλότερα επίπεδα βιοποικιλότητας στη Μεσόγειο και στην Ευρώπη, ενώ υπάρχει η
υποχρέωση για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας σε τοπικό και περιφερειακό
επίπεδο. Η ανάγκη για αποτελεσματική προστασία και διαχείριση υπό το πρίσμα
μιας ολοκληρωμένης περιβαλλοντικής πολιτικής
απορρέει από την Ευρωπαϊκή
Νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις αλλά και από την Εθνική Νομοθεσία (Εθνική Στρατηγική για τη βιοποικιλότητα,
νόμος για την Βιοποικιλότητα κλπ)
Σκοπός της Εθνικής
Στρατηγικής για τη βιοποικιλότητα είναι η «ανάσχεση της απώλειας Βιοποικιλότητας και της
υποβάθμισης των λειτουργιών των οικοσυστημάτων της Ελλάδας μέχρι το 2026, η
αποκατάστασή τους, όπου χρειάζεται και δύναται, η ανάδειξη της βιοποικιλότητας
ως εθνικό κεφάλαιο, όπως και η εντατικοποίηση της συμβολής της Ελλάδας στην
αποτροπή απώλειας βιοποικιλότητας παγκοσμίως»
Σε εφαρμογή
των παραπάνω η περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας προχώρησε στην σύνταξη «Σχεδίου Δράσης της Περιφέρειας Δυτικής
Μακεδονίας για τη βιοποικιλότητα», μια πρωτοβουλία που καλό θα ήταν να ενταχθεί
στο σχεδιασμό και άλλων περιφερειών της χώρας και ιδιαίτερα όπου στα διοικητικά
τους όρια συμπεριλαμβάνονται περιοχές με υψηλή βιοποικιλότητα όπως οι προστατευόμενες
περιοχές του δικτύου Natura {Ειδικές Ζώνες Διατήρησης (ΕΖΔ)- Ζώνες
Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ)}, υγρότοποι ενταγμένοι στη Σύμβαση Ραμσάρ, Μνημεία της Παγκόσμιας Κληρονομιάς
κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου